Ankara’da bir anne gördüğü hayalden sonra hami ailesi olduğu üç kız çocuğunu hayata hazırlamanın gururunu yaşıyor.
Aile ve Toplumsal Hizmetler Bakanlığı’nın bakım ve muhafazasında olup üniversiteyi kazanan 286 gençten biri olan ve tıpkı vakitte gözetici ailenin yanında yetişen İlknur, eğitimdeki muvaffakiyetinin yanında hayat kıssasıyla de ilham kaynağı oluyor. Başarılı bir fizyoterapist olma yolunda birinci adımını atacak olan İlknur, Tunalı ailesinin 3 esirgeyici çocuğunun ikincisi. İki biyolojik çocuğun yanında 3 esirgeyici çocukları olan aile, kız çocuklarının okumasına ve kendi ayakları üzerinde durmasına büyük değer veriyor. Tunalı ailesi, çocuklarını hayata ve topluma kazandırmanın memnunluğunu yaşıyor.
İHA muhabirine konuşan İlknur, 7 yaşında biyolojik ailesinin yanından çeşitli sebeplerden dolayı ayrılmak zorunda kaldığını ve yurda yerleştirildiğini söyledi.
İlknur, 6 ay yurtta kaldıktan sonra hami ailenin yanına gittiğini belirterek gayesinin kendi ayakları üzerinde durabilmek olduğunu aktardı.
“İlk buluşmada ikimiz de çok ağladık”
Ailesiyle tanışma kıssasından bahseden İlknur, “Benim uzaktan takip eden bir gözetici annem daha var. O benimle çok yakından ilgilendi. Bu ailemi bulmamda da o çok yardımcı oldu. Evvel yurda yerleştirildim sürecin hızlandırılması açısından. Bir ay boyunca yurtta kaldım. Bu süreçte de görüşmelerimiz başladı. Annemle görüştüm evvel tek başıma. Onunla çok duygusal bir bağ kurduk zati. Birinci buluşmada ikimiz de çok ağladık. O yakınlığı, o sıcaklığı orada hissettim zati. Yaklaşımından, konuşmasından, sarılmasından. Akabinde görüşmelerimiz haftalık hızlanmaya başladı. Babamla görüştüm. Babamla görüştüğümde aslında o da çok konuşamadı, ben de çok konuşamadım. İkimiz de çok ağladık. Süreç daha da hızlandı. 1 ay içinde buraya yerleştirildim” diye konuştu.
“Mutlu olduğumuzda daima birlikte keyifli oluyoruz, üzüldüğümüz de daima bir arada üzülüyoruz”
İlknur, birinci kere bu türlü sıcak bir ailenin kendisini karşıladığına dikkati çekerek, “Abilerim var iki tane. Bir tane ablam var. Bir de kız kardeşim var burada benimle. Onlarla tıpkı meskenin içerisinde olmak, bu hisleri daima birlikte yaşamak. Mesela keyifli olduğumuzda daima bir arada memnun oluyoruz. Üzüldüğümüzde birimizin bir düşüncesi olduğunda daima bir arada ona üzülüyoruz, deva buluyoruz. Yeri geldiğinde klasik abla kardeş tartışmaları da yaşıyoruz. Lakin bunlar renk katıyor bence” tabirlerini kullandı.
Sorunlarını ailesiyle rahatlıkla konuşabildiğini belirten İlknur, ailesinin yanına geldikten sonra onların dayanaklarıyla özgüveninin yerine geldiğini vurguladı.
Bu sene Ankara’da bir üniversiteyi kazandığını anlatan İlknur, kelamlarına şöyle devam etti:
“Onlar bana daha çok hafifletme tarafında ilerlediler bu dertlerimi, streslerimi. Bütün yükümü de aldılar sahiden. Gerilim olduğum vakitlerde onlar daha çok takviye oldular. Sahiden çok rahat bir halde atlatabildim bu yılı. Zira etrafa baktığım vakit arkadaşlarımı gördüğümde, onların da aileleri bu türlü baskısal olarak da ilerleyebiliyorlar. Kiminin ailesi anlayışlı, kiminin ailesi çok fazla baskı kuruyor. Lakin benim ailem tam ortasıydı. Yeri geldi, telefonumu da aldılar ders çalış diye. Ancak bunların hepsi benim imtihan yılımı, imtihan gerilimimi hafifletmemden yanaymış. Yani bunu sonradan fark ettim.”
“Benim motivasyon kaynağım temelden oluştu”
Bir ailenin yanında geleceğini etkileyen imtihana hazırlanmanın değerli olduğunu vurgulayan İlknur, “Arkadaşlarımı gözlemlediğim vakit kimisi dershanede, kimisi kütüphanede kendi başına ders çalışmaya çalışıyor. Motivasyon kaynağı bulmaya çalışıyorlar. Lakin benim bu kaynağım esasen temelden olmuş olduğu için annem ve babam bu bahiste hiçbir vakit dayanağını esirgemediği için ben bu süreci daha süratli atlatabildim” sözlerine yer verdi.
“Bana gereksinimi olduğunu düşündüğüm anda bir müsabakamız oldu”
Anne Selma Tunalı ise, bu serüvenin düşünde gördüğü bir kız çocuğu ile başladığını söz ederek, süreç içerisinde iki biyolojik çocuğunun yanında 3 esirgeyici çocuğu olduğunu aktardı. Tunalı, “İlk Merve’yi ben aslında küçükken düşümde görmüştüm onu. Ben de küçüktüm. Merve’yi sahiden düşümde gördüm ve evlat edinecektim. Kollayıcı aileliği o vakit öğrendim. Hami aile oldum ve ikinci kızıma gelince o çok farklı oldu. Yani bana gereksinimi olduğunu düşündüğüm anda bir müsabakamız oldu. Sonra onun kollayıcı ailesi oldum. Onun yanında sevgi meskenlerinde kaldığı arkadaşı vardı hiç ailesi olmamış, doğduğundan beri çocuk meskenlerinde. Ağlamış ‘benim de bir ailem olsaydı, keşke gözetici ailem olsaydı’ diye. Bunu duyduğum vakit çok etkilendim. Bakanlıkla tekrar vilayet müdürümüzle irtibatlaştık. Sonra onlar da uygun gördüler” dedi.
“Bu dünyada bir eser bırakmak isteyen herkese esirgeyici aile olmasını tavsiye ediyorum”
İlknur’un imtihana hazırlanma sürecini anlatan Selma Tunalı şöyle konuştu:
“Sınava hazırlanma sürecinde onu mümkün olduğu kadar rahat bırakmaya çalıştım. O da elinden geleni yapmaya çalıştı. Bence büyük muvaffakiyet 4 yıllık İngilizce kısmı kazanması. Nitekim çok azimli bir çocuk, çok zeki bir çocuk. Kazandık çocuğu diye düşünüyorum ben. Yani esirgeyici aile olmanın bir özelliği de bir çocuk kazanıyorsunuz ve o çocuktan doğan jenerasyonu de kazanıyorsunuz. Nitekim bu dünyada bir eser bırakmak isteyen herkese esirgeyici aile olmasını tavsiye ediyorum.”
“Kız çocukları için kendi ayakları üzerinde durmanın çok kıymetli olduğuna inanıyorum”
Koruyucu aile olmanın bir çocuğun hayatını değiştirmek olduğunu anlatan baba Ethem Tunalı, çocuklarına eğitimin kıymetini de aşıladıklarını belirterek, “Bir çocuğa dokunuyorsunuz. Bir çocuğun hayatını değiştiriyorsunuz. Ben bilhassa kız çocukları için kendi ayakları üzerinde durmanın çok değerli olduğuna inanıyorum” sözlerini kullandı. – ANKARA
About The Author
